HISTORIA SZKOŁY
Początki zorganizowanej nauki szkolnej we Włosienicy sięgają końca XIX wieku, ale historia obecnej szkoły wiąże się z jej patronem - Józefem Suskim.
25 października 1924 roku Kuratorium Krakowskiego Okręgu Szkolnego nominowało pana Józefa Suskiego na kierownika 2-klasowej Szkoły Powszechnej we Włosienicy, przemianowanej rok później na szkołę 3-klasową, a następnie na 4-klasową szkołę publiczną II stopnia. Szkoła i mieszkanie kierownika znajdowały się wówczas w dolnej Włosienicy w piętrowym, murowanym budynku, odkupionym przez Kółko Rolnicze od Żyda Gellera.
W 1937 roku z inicjatywy ówczesnego kierownika szkoły pana Józefa Suskiego, sołtysa wsi pana Jana Bernasia i miejscowego proboszcza ks. Józefa Grudzińskiego powstał komitet budowy nowej, 7-klasowej szkoły. Obok inicjatorów w skład komitetu wchodzili: Jan Szczęśniak, Jan Grubka, Ignacy Pacyna, Józef Chowaniec, Józef Sandacz i Marcin Warmuzek. Komitet nie otrzymał żadnych dotacji państwowych na budowę szkoły, dysponował tylko środkami gromadzonymi z ofiarności mieszkańców i lokalnych organizacji. I tak: Kółko Rolnicze przekazało 5000 zł, zakupiło cegłę i wapno na całą budowę. Józef Pacyna ofiarował piasek, a Józef Chowaniec żwir. Zarząd Gromady przeznaczył z lasu drewno na rusztowania i więźbę dachową oraz dał 3000 zł w gotówce. Jan Bernaś jako przewodniczący pożyczył komitetowi 2500 zł.
Do wybuchu wojny w 1939 roku zdołano sporządzić plan budynku piętrowego o 6 salach oraz wybudować go w stanie surowym i przykryć papą. Po wkroczeniu okupantów do Polski zamarła działalność wszystkich organizacji, wprowadzono nowy, policyjny porządek. Nastąpiły liczne aresztowania, których ofiarą padł również Józef Suski. Został on przez Niemców zabrany ze szkoły 24 kwietnia 1940 roku i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau.
Po aresztowaniu męża, żona Jadwiga wraz córkami Zosią i Marysią, wyjechała do rodziny w Spytkowicach. Starą szkołę zamknięto, urządzając w niej pomieszczenia magazynowe dla firm pracujących przy budowie dworca kolejowego. W nowym, niewykończonym jeszcze budynku szkolnym, Niemcy zorganizowali magazyn broni i amunicji oraz środków do wytwarzania mgły, którą zasłaniali pobliskie zakłady chemiczne podczas nalotów. Zgromadzone materiały budowlane wykorzystali do budowy innych obiektów. Z Dachau Józef Suski został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen-Gusen na terenie Austrii, gdzie w 1941 roku zginął.
Wkrótce po wyzwoleniu ojczyzny 1945 roku ponownie zajęto się budową nowej szkoły. Komitet przeorganizowano. Przewodniczącym został Jan Grubka, a wśród członków znaleźli się: Fabian Przybyła – sołtys wsi, Jan Bernaś, Józef Sandacz, Franciszek Żyła, Tomasz Kulig, Tomasz Stuła, Franciszek Stachura, Józef Płoszczyca, Władysław Guzy, Franciszek Grubka, i Florian Kaźnica. Prace przebiegały jednak bardzo wolno ze względu na brak funduszy, a przede wszystkim brak materiałów budowlanych. Dopiero w roku 1950, kiedy uzyskano dotację państwową, prace ruszyły naprzód. W tym czasie stanowisko kierownika szkoły objął doświadczony nauczyciel Józef Mamica.
W styczniu 1950 roku uczniowie rozpoczęli naukę w nowej szkole, natomiast budynek został oficjalnie oddany do użytku 1 czerwca 1952 roku. We wrześniu 1952 roku rozpoczęło w nim naukę stu siedemdziesięciu siedmiu uczniów.
W 1956 roku z powodu częstego zalewania suteren miejscowy fachowiec Stanisław Słomka wykonał drenaż terenu wokół szkoły, a rok później doprowadzono do budynku prąd elektryczny. Po odejściu pana Józefa Mamicy na emeryturę, funkcję kierownika objął pan Józef Sadowski i sprawował ją do 1967 roku.
Nowym kierownikiem szkoły został długoletni nauczyciel tej placówki pan Stanisław Guzdek.
Po przejściu pana Stanisława Guzdka na zasłużoną emeryturę w 1987 roku dyrektorem szkoły została pani mgr Ewa Kostuś, która pełniła tę funkcję do 31 sierpnia 2007 r.
Od 2007 roku funkcję dyrektora szkoły pełni pani mgr Cecylia Stokłosa. Społecznym zastępcą dyrektora szkoły w latach 2007-2020 była pani mgr Agnieszka Mikunda, obecnie funkcję tą od roku 2020 sprawuje mgr Beata Kuczkowska.